Μόλις τελείωσε ο πρώτος κύκλος του εφιάλτη που περνάει η Ελλάδα κι όλη η παγκόσμια κοινότητα, ο COVID-19, πανδημία που ‘ταλαιπωρεί’ όλη την ανθρωπότητα φέρνοντας τους πολίτες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης καθηλωμένους σχεδόν σε όλο τον πλανήτη μέσα στα σπίτια τους σε φάση οικειοθελούς εγκλεισμού να περιμένουν να περάσει ο μεγάλος κίνδυνος μετάδοσης του φονικού ιού.
Τι ωραία, τι καλά όταν πριν περίπου δύο μήνες άκουσα από τον ιδιοκτήτη του Φροντιστηρίου μου ότι σταματούν τα μαθήματα λόγω εκτάκτου ανάγκης και στα πλαίσια της αποφυγής διάδοσης του κορονοιού. Άδικα… χάρηκα γιατί ταυτόχρονα όλοι οι συνάδελφοι καθηγητές παραλάβαμε πρόγραμμα διαδικτυακής διδασκαλίας των μαθημάτων μας, έτσι χωρίς καμία προετοιμασία εμάς των καθηγητών ή και των σπουδαστών. Αλαλούμ! Εγώ να διαβάζω με τις ώρες άγνωστη ύλη για να την διδάξω από τον υπολογιστή, να μην τα καταφέρνω να ανταποκριθώ το ίδιο κι οι σπουδαστές…
Από την άλλη, έκτακτη εθελοντική απασχόληση σε μεγάλο οργανισμό με υποχρέωνε να είμαι κάθε σχεδόν μέρα της καραντίνας στους δρόμους με συγκοινωνίες για Πειραιά. Βίωσα την πρωτόγνωρη κατάσταση να περπατάω στο κέντρο του Πειραιά σε ώρες αιχμής μόνη και να ακούω τα βήματα μου. Συγχρόνως και εξ αποστάσεως και μέσω τηλεφώνου οι φίλοι με συμβούλευαν να προσέχω.. οι δε συγκάτοικοι της πολυκατοικίας μου δεν ήρθαν ούτε να μου καταβάλουν τα κοινόχρηστα να καλέσω απολύμανση για το κτήριο από φόβο μην έχω- η ανόητη που έβγαινα,λες και πήγαινα βόλτες-, τον ιό. Έβαλα οδηγίες στην είσοδο για καθαρισμό κοινόχρηστων χώρων από τους ενοίκους για την προστασία μας. Ουδείς βγήκε έστω μία φορά να πλύνει έναν διακόπτη…Όλοι κλειδωμένοι πάνω από ένα μήνα-κιχ δεν άκουγες- έβγαιναν μόνο για τα σούπερ μάρκετ για… φρέσκα φρούτα και λαχανικά γιατί …τα υπόλοιπα είχαν φροντίσει να τα προμηθευτούν πολύ πριν την καραντίνα μετατρέποντας σε αποθήκες ολόκληρα δωμάτια των διαμερισμάτων τους…
Πιάστηκα στο ύπνο, το ομολογώ, δεν είχα σπίτι μου ούτε δεύτερο καφέ.. Κανείς τους δεν μου είπε πήγαινε κι εσύ Τασσώ μην γίνει κάτι ψώνισε λίγα πράγματα.. Καταψύκτη πήρε ένα νοικοκυριό, αρτοπαρασκευαστή άλλα δυο -μην πηγαίνουν στο φούρνο και κολλήσουν τίποτα..
Ανέβηκα στον 4ο όροφο σε ηλικιωμένο 80άρη που μου είπαν στο ισόγειο ότι είχε κούτα αντισηπτικά και του ζήτησα ένα ή ένα οινόπνευμα που είδα ένα γεμάτο ράφι, που βγαίνω του είπα και μόλις φέρει το Φαρμακείο θα σας το αντικαταστήσω. Αρνήθηκε. Κι είχε και ντετόλ -πως το λένε- για τα ποδαράκια του σκύλου του …
Είπα ,όσοι έχουν αγοράσει μάσκες και έχουν πολλές να δώσουν στους υπόλοιπους ενοίκους για να μην μείνουν -όσοι δεν έχουν-,κλεισμένοι μέσα. Ένοικος 30άρης,γιός νοσοκόμας είχε κούτα, δεν άνοιξε καν την πόρτα του αδιαφορώντας για τους γεράκους που δεν είχαν…
Παρασκευή βράδυ μετά το μάθημα πήγα και Ταχυδρομείο- κλείνει βράδυ- και είπα άσε Δευτέρα πάω για ψώνια… Κι ήταν η Δευτέρα των μέτρων και της καραντίνας… Στήθηκα πριν κατέβω Πειραιά για τα εθελοντικά να ψωνίσω καμιά φρυγανιά κάτι να έχω.. Να πάρω ρύζι ή μακαρόνια που είναι πιο φτηνά; Σκεφτόμουν στην ατέλειωτη ουρά.. Τελικά πήρα τον αριθμό μου ,μπήκα κι ο χαμός… αδειάζανε τα ράφια ολοσχερώς.. φτάνω στα ζυμαρικά περιχαρής γιατί είδα μια μεγάλη κούτα εκεί με προσφορά τα πακέτα κιλού .. περιχαρής γιατί θα έπαιρνα δυο πακέτα –τα είχε 0,80 σεντς-κι ας απαγορεύει η πάθηση στο στομάχι μου να τρώω ζυμαρικά. Το ομολογώ το σπαγγέτι είναι το αγαπημένο μου φαγητό. Ευκαιρία αν τα τινάξω να προλάβω να φάω το σπαγγέτι μου χωρίς τύψεις.. Αμ δε.. Μία ‘κυρία’ μόλις είχε γεμίσει ένα καλάθι με όσα πακέτα είχε το ράφι..-Δώστε μου κι εμένα ένα… -Όχι, έχω παιδιά… Α, της απάντησα… Μα τα μακαρόνια που πήρατε… δεν είναι MISKO μπορεί να μην τους αρέσουν (θυμάστε τη θρυλική διαφήμιση του Ακάκιου;)… μου γύρισε το στομάχι, είπα δεν θα ξαναφάω μακαρόνια και πήρα ένα ρύζι και μάλιστα σούπας δεν το πρόσεξα στο χαμό …
Μαθήματα-παραδόσεις από το σπίτι, δουλειά εθελοντική στον Πειραιά σε πρόγραμμα αστέγων η ταλαιπωρία μου να αποκτήσω ελάχιστα πράγματα στο ψυγείο μου μεγάλη με τις ουρές στα σούπερ.. ουρές που μόλις έμπαιναν μέσα στο κατάστημα στην πλειοψηφία τους έτρεχαν στα μαρούλια και τα φρούτα.. ήταν όλοι αυτοί που είχαν γεμίσει τα ντουλάπια τους προ πολλού και τώρα έβγαιναν για τα φρούτα μην τους λείψουν … οι βιταμίνες κι αρπάζανε κι από τα ράφια ότι τους γυάλιζε… Ουρά, ταλαιπωρία, έφεραν λέει μαντηλάκια αντισηπτικά… δεν πρόλαβα να ανέβω στον όροφο -όταν μπήκα με την σειρά μου-, στα καλάθια τα είχαν ήδη πάρει πακέτα αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους… οι καλύτεροι άνθρωποι.. δεν είχε μπει ακόμη το όριο για 2 πακέτα, μπήκε την άλλη μέρα… Οι καλύτεροι άνθρωποι, έτσι δεν γράφουν στα facebook; Στους λογαριασμούς τους και ανεβάζουν και σχετικά άρθρα πόσα λέει μας δίδαξε η καραντίνα και πως θα βγούμε καλύτεροι άνθρωποι από αυτή την περιπέτεια.. προφανώς τα γράφουν να τα ακούσουν οι υπόλοιποι να βγουν καλύτεροι άνθρωποι να τους υπηρετούν…
Θα βγούμε λέει-μιλάνε και στον πληθυντικό- καλύτεροι άνθρωποι… Ανησυχούσα γιατί δεν μου απαντούσε στο τηλέφωνο ηλικιωμένος φίλος συγγραφέας γείτονας -ένα τέταρτο δρόμο από το σπίτι μου-, κι όταν τελικά τον βρήκα στο τηλέφωνο βήχοντας μου είπε ότι 18 μέρες είναι ολομόναχος άρρωστος με γρίπη με ξεχασμένο το παράθυρο του ισόγειου διαμερίσματος του ανοικτό και κανείς δεν χτύπησε την πόρτα του να δει τι τρέχει… πήγα και του πήρα λίγα πράγματα, του τα έδωσα από το παράθυρο -ισόγεια γκαρσονιέρα και για να μπουν ή να βγουν από την πολυκατοικία το περνάνε όλοι..κανείς δεν νοιάστηκε… οι καλύτεροι άνθρωποι.. τώρα μετά την καραντίνα Δευτέρα απόγευμα που πέρασα από εκεί ,όσο του μίλαγα από το παράθυρο, βγήκε μια μαντάμ από το κτήριο με το σκυλάκι της για περίπατο… ο καλύτερος άνθρωπος αφού είναι φιλόζωη… κρατούσε και ντετόλ…. Προφανώς για το σκυλάκι.. που το σήκωσε αγκαλιά και πέρασε και λοξά από μακριά μου όταν είδε ότι δεν φόραγα μάσκα αλλά μαντήλι του λαιμού …ίσως να μην το κολλήσω…δεν μας είπε ούτε Χρόνια Πολλά….
Γέμισαν τα facebook με εκκλήσεις για εθελοντικές αιμοδοσίες αυτές τις μέρες. Είμαι αιμοδότρια πολλά χρόνια, κλήθηκα από τον Σύλλογο μου γιατί δεν είχα πάει τον Ιανουάριο. Ξέρετε σε πόσους τηλεφώνησα να έρθουν; 2, 3 είχαν κάνει κι αναρτήσεις στους τοίχους -πως τα λένε αυτά στο f/b ;-για αιμοδοσία.. Οι καλύτεροι άνθρωποι.. για τους άλλους τις έκαναν.. έφαγα πόρτα.. ούτε ένας από 29 υγιείς και νεότερους μου που κάλεσα δεν πάτησαν…
Σήμερα Τρίτη 5 του Μάη γυρίζοντας με χλωρίνες για να πλύνω το ανσασέρ εφόσον κανείς άλλος δεν το κάνει αλλά σαν… καλύτεροι άνθρωποι μετά την απελευθέρωση…μπαινοβγαίνουν με τα σκυλιά τους αδιαφορώντας για τους υπόλοιπους ,παραλίγο να τσακιστώ σαν καρπούζι στο πεζοδρόμιο που γλίστρησα από πεταμένα πλαστικά γάντια.. μην τα πάνε σπίτι τους… οι καλύτεροι άνθρωποι μετά την καραντίνα….
Πριν λίγα χρόνια αμέσως μετά το πρώτο μνημόνιο είχα ρωτήσει σε συνέντευξη για την τοπική εφημερίδα της Καλλιθέας τον εφημέριο της ενορίας μου εκλεκτό φίλο και παλιό δημοσιογράφο π. Μάριο αν η κρίση θα κάνει καλύτερος τους ανθρώπους.. Η απάντηση του κατηγορηματική.-Η κρίση θα τους κάνει πολύ χειρότερους.. Η κοινωνία σταδιακά θα μετατραπεί σε αγέλη λύκων .. σε ζούγκλα…
Άνθρωποι μονάχοι, ξεχασμένοι από τα ίδια τους τα παιδιά πάμφτωχοι χωρίς κινητά έτσι δεν μπορούσαν να βγουν κι ούτε να τηλεφωνήσουν να τους πάνε τρόφιμα στο σπίτι… υπήρξαν πολλοί … λέτε οι καλύτεροι άνθρωποι τώρα να τους κτυπήσουν την πόρτα;
Να ανοίξουν λέει οι εκκλησίες. Γιατί; Δεν είναι κομμωτήρια. Σ’ αυτά δίνουν μάχη για ραντεβού… Ατομική ευθύνη… λες κι από Παιδεία και καλλιέργεια άκουσαν την Κυβέρνηση… όμως υπάρχει διαφορά από την ατομική ευθύνη στο να σώσω το τομάρι μου… Και τον εαυτό μου προσμετρώ μέσα. Όσο μπόρεσα έμεινα σπίτι έστω και χωρίς μακαρόνια MISKO. Θυμάστε τον μακαριστό Χριστόδουλο και το παράδειγμα για το Τζόκερ; Να κερδίσω εγώ κι οι άλλοι ας πάνε να πνιγούνε….Ποιός τον άκουσε;
Κυριακή του Πάσχα 2020.Το ‘μαύρο Πάσχα’ της Ελλάδας. Περίπου 2 το μεσημέρι μέσα στην απόλυτη σιγή χτυπάει το κουδούνι μου. Τρόμαξα. Απαντώ στο θυροτηλέφωνο. Είναι ο Γιώργος. Ποιος Γιώργος; Τυφλός 50άρης φίλος παλιός από Σωματείο Τυφλότητας της πόλης που το επισκέπτομαι κι εκεί τον γνώρισα και που μένει στην άλλη άκρη της Καλλιθέας απόσταση-με τα πόδια- πάνω από μία ώρα. Είχε ανεβάσει στο facebook στο λογαριασμό του την Μ. Πέμπτη μαζί με ευχές κι ένα πιάτο με 9 βαμμένα κόκκινα αυγά που έβαψε μόνος για το καλό.-είναι αυτοεξυπηρετούμενος-. Του έκανα και like… (9 αυγά. Γιατί από τα 12 τα 3 του έσπασαν). Έβαλα μια πετσέτα στη φάτσα και κατέβηκα στην είσοδο να δω τι θέλει..
-Πως ήρθες μέχρι εδώ; Αν σε πιάνανε… πρόστιμο.. δεν έχεις χαρτί…
-Έχω το μπαστούνι μου, αυτή είναι η άδεια μου. Πέρασα κι από της … ήρθα και σε σένα να τσουγκρίσουμε αυγό.. Τα έβαψα μην έρθουν από την πολυκατοικία.. δε μου χτύπησε κανείς, κι από το πρωί μαγειρεύανε και τραγουδούσαν… πήρα κι εγώ τα αυγά κι ήρθα σε εσάς τις δύο , εσένα και τη δασκάλα που μου έμαθε να κυκλοφορώ, να τσουγκρίσουμε… ωραία δεν τα έβαψα; Τσουγκρίσαμε… μου έσπασε το δικό μου, άνοιξε το μπαστούνι τυφλότητας κι έφυγε… ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Γιώργο…
Εγωιστικό αυτό που θα πω αλλά αυτή την Κυριακή του Πάσχα χάρηκα όσο όταν ήμουν παιδί κι έπαιρνα δώρα…
Κείμενο
Τασσώ Γαΐλα
Αρθρογράφος- Ερευνήτρια.
